DENİZE KARŞI BİR BANK

Önemli olan doğru kişiye söylemektir derdini.

O gün denize karşı bir bankın misafiri ,

Dokunsan ağlayacak bir dertliydi.

Evin, arabanın hatta bolca paranın sahibiydi,

Gel gör ki yalnız bir garipti.

Parası hazırdı, bir iş kurmanın tam vaktiydi,

Ama zerre kadar yoktu bir fikri.

Ne çocuk ne bir eşe sahipti,

Yapayalnız bir hayatın baş karakteriydi.

Denize nazır bu banka anlattı tüm derdini,

Hiçbir Allah'ın kulu bunları işitmedi.

Göz yaşını dalgalara derdini banka emanet etti,

Boş geçen günlere yenisini ekledi.

O otururken bank boşalsın diye bekledi biri,

Bizimkisi hemen fark etti.

Tam da anlatacakları bitmişti, 

Bank zaten biliyordu söylediği her şeyi.

Denize karşı bankın yeni misafiri,

Dokunmasan da ağlayacak bir dertliydi.

Cüzdanını evde unutsa bir şey değişmezdi,

Anlayacağın beş kuruşsuz bir sefildi.

Aklı ne de güzel fikirlere ev sahibiydi,

Gel gör ki kimse ona güvenip de işe girmezdi.

Bu da sadece banka anlattı dertlerini,

Yine tek bir Allah'ın kulu işitmedi.

Banktan kalkmasını beklediği adam, derdine bir çareydi,

Konuşmadan nereden bilecekti.

İkisi de sadece banka anlattı dertlerini,

Bank bir sırdaş, dili olsa da söylemezdi.

Aynı banka oturduğumuz insanlar çaredir belki,

Konuşmadan bilemeyiz değil mi ?

Çözüm bir tabure uzağında bekler seni, 

Önemli olan doğru kişiye söylemektir derdini.